Het 7-fasenmodel in de evolutie

De menselijke evolutie verloopt niet zomaar toevallig, willekeurig en vanzelf.

Als je goed kijkt zie je dat dat niet het geval is. Wij mensen zijn voortdurend in ontwikkeling. We zetten steeds weer nieuwe stappen. In elk van die nieuwe stappen of fasen komt een bepaald element, een vermogen of een bepaalde eigenschap naar voren en tot ontplooiing. Daarbij is het zo dat de ene fase als vanzelfsprekend uit de voorgaande voortkomt en de ene dus bij de andere aansluit.

Op die wijze vormen de opeenvolgende fasen tezamen een weg. Een weg die van een bepaald uitgangspunt naar een nieuwe toestand leidt. Op die weg vindt ontwikkeling plaats. Ontwikkeling van vermogens en bewustzijn.

Dankzij de aloude wijsheid van de esoterische traditie heb ik deze fasen of stappen die aan onze menselijke ontwikkeling ten grondslag liggen, leren onderscheiden. Als je hun karakteristieken eenmaal kent kun je ze overal in het leven, op allerlei niveaus, herkennen.

Welke zijn die fasen? Om hun karakteristieken in een aansprekend beeld te kunnen vatten, heb ik het fasenmodel ontwikkeld. Dit fasenmodel laat op schematische wijze de elkaar opvolgende fasen van ontwikkeling zien waar ieder mens op aarde mee te maken heeft.

Het fasenmodel vormt de basis van mijn boek 'De zeven ontwikkelingsfasen van mens, relatie en organisatie'.

Het fasenmodel laat zien hoe de menselijke ontwikkeling op aarde loopt:

Van een fase van ongedeelde eenheid (fase 1)
via een fase waarin de mens groepsmens is (fase 2)
naar de ontwikkeling van de eigen persoonlijkheid, het zelfbewust ik
(fase 3).
Vervolgens vindt ín dat ik een transformatie plaats (fase 4)
en wordt in dat ik geleidelijk aan het werkelijke, geestelijke zelf geboren (fase 5).
Vanuit die innerlijke, zelfbewuste geestelijke kracht, bouw je als individu nieuwe, vrije relaties op met je medemens. Daarin staan het welzijn en de ontwikkeling van de ander centraal (fase 6).
In vrije verbondenheid werk je dan, samen met andere individuen in wie de geest wakker is, op een broederlijke/zusterlijke wijze aan de ontwikkeling van steeds grotere gehelen. Een ontwikkeling waar je je persoonlijk én met elkaar ten volle verantwoordelijk voor voelt (fase 7).

De oude en de nieuwe wereld en de fasengewijze ontwikkeling

In dit schema zijn fasen te onderscheiden die bij de oude wereld horen, fasen die eigen zijn aan de nieuwe wereld en de fase die kenmerkend is voor de overgang tussen beiden:

De oude ontwikkelingsweg loopt van fase 1 tot en met fase 3: de geboorte van het eigen ik.
De nieuwe ontwikkelingsweg: van fase 5 via 6 naar 7.
Terwijl in fase 4 de overgang plaatsvindt van de oude wereld naar de nieuwe wereld.

In overgangsfase 4 loopt de oude ontwikkelingsweg ten einde en verliest zijn kracht. Tegelijkertijd vindt in het innerlijk een proces van transformatie plaats. Daarin wordt het 'oude' – dat wat de ontwikkeling niet meer dient – losgelaten en wordt aansluiting gevonden bij de nieuwe krachten en inspiraties van de innerlijke geest: het bewustzijnscentrum in de eigen ziel. De nieuwe wereld begint dus in fase 4.

Zoals het symboolteken van fase 4 aangeeft gaat de oude wereld niet zomaar in de nieuwe wereld over. Tussen beiden zit een opening: een situatie waarin het oude er niet meer is en de verbinding met het nieuwe in het innerlijk nog onvoldoende is gemaakt.

Daarmee wordt de periode van overgang aangeduid die met zijn chaos en verwarring een tijd van crisis inhoudt.

Onder 'Het fasenmodel op verschillende niveaus' vertel ik meer over de verschillende gebieden of niveaus waar de fasengewijze ontwikkeling te herkennen is.